Հաղորդակցության հայեցակարգը

Հաղորդակցության հայեցակարգը նշանակում է ֆիզիկական անձանց հաղորդակցության բարդ եւ բազմակողմանի գործընթաց, որը կախված է շատ հանգամանքներից: Կապի արդյունավետությունը արդյունավետ է, անարդյունավետ կամ անարդյունավետ: Հաղորդակցությունը տարբեր տեսակի, ձեւի եւ ունի հատուկ մեթոդներ եւ մեթոդներ: Կապի ցանկացած տեսակի սերտորեն փոխկապակցված է եւ բնութագրվում է ուրիշներից անբաժանելիության:

Հաղորդակցության արդյունավետության համար պետք է պահպանել երեք պարտադիր չափանիշ: Հաղորդակցական փոխգործակցության առաջին չափանիշը ենթադրում է, որ առնվազն երկու մարդ պետք է մասնակցի հաղորդակցությանը: Այլ կերպ ասած, ցանկացած հաղորդակցման շփումը ենթադրում է առարկայի փոխանցման եւ հասցեատիրոջ ներկայությունը: Երկրորդ անբաժանելի պայմանը սովորական թեմայի կամ զրույցի թեմայի առկայությունն է: Երրորդ պայմանը անհրաժեշտ է ընդհանուր (նույնական) լեզվի համակարգին, որը պատկանում է կապի երկու առարկաներին:

Հաղորդակցության հայեցակարգ եւ տեսակներ

Հոգեբանության հաղորդակցման հայեցակարգը վերաբերում է այն գործունեության ձեւին, որն իրականացվում է այն մարդկանց միջեւ, ովքեր հավասար գործընկերներ են կապի մեջ, ինչը հանգեցնում է մտավոր փոխազդեցության առաջացմանը:

Հաղորդակցության հայեցակարգը ներառում է հաղորդակցությունների փոխանակումը, միմյանց զրույցի ընկալումները եւ ընկալումները: Կապի առարկաները մարդիկ են: Թեեւ հաղորդակցությունը բնորոշ է բոլոր կենդանի էակների համար, սակայն, միայն անհատի մակարդակով, հաղորդակցության գործընթացը գիտակցում է, առնչվում են բանավոր եւ ոչ-բանավոր գործողություններին: Տեղեկությունը փոխանցող անձը կոչվում է հաղորդիչ, եւ ստացողը կոչվում է ստացողի:

Հաղորդակցական փոխազդեցություններում կարելի է առանձնացնել մի շարք ասպեկտներ `էությունը, խնդիրը, միջոցները: Հաղորդակցության էությունն այն է, որ միջանձնային շփումները փոխանցվում են մեկ կենդանիից մյուսին: Նման տեղեկատվությունը կարող է հաղորդել հուզական տրամադրության մասին, շրջակա միջավայրի պայմանների մասին:

Հաղորդակցության խնդիրը պետք է պատասխան տա հարցին, թե ինչու է արարածը մտնում հաղորդակցության գործընթաց: Նման նպատակները կարող են բավականին բազմազան լինել եւ ներկայացնել սոցիալ-մշակութային, ստեղծագործական, ճանաչողական, գեղագիտական, բարոյական եւ այլ կարիքների բավարարման գործիքներ:

Հաղորդակցման գործիքները հանդիսանում են մի ստեղծագործությունից մյուսին հաղորդակցման փոխազդեցությունների ընթացքում փոխանցված հաղորդագրությունները կոդավորելու, թարգմանելու, վերափոխելու եւ վերծանելու եղանակներ: Հաղորդագրության կոդավորումը այսպես կոչված տվյալների փոխանցման ընդունումն է: Ֆիզիկական անձանց միջեւ տեղեկատվությունը փոխանցվում է խոսքի, զգայարանների եւ այլ նշանների համակարգերի, գրավոր լեզվի, տվյալների ձայնագրման եւ տվյալների պահպանման տեխնիկական մեխանիզմների միջոցով:

Հաղորդակցման փոխազդեցությունը ներառում է հաղորդակցության այնպիսի տեսակներ, ինչպիսիք են բուժական, միջանձնային, ուղղակի եւ անուղղակի, խմբային եւ միջքաղաքային, զանգվածային, ինտիմ եւ քրեմանոգեն, գաղտնի եւ հակասական, գործարար եւ անհատական, ոչ բռնի:

Մանկավարժական կապի հայեցակարգը

Մանկավարժական հաղորդակցությամբ նրանք նշանակում են հատուկ միջանձնային հարաբերություն ուսուցիչի եւ ուսանողի միջեւ, որը միջնորդում է գիտելիքների յուրացմանը եւ կրթական գործունեության օգնությամբ անձի զարգացմանը:

Հոգեբանության հաղորդակցման հայեցակարգը նկարագրվում է որպես նշանակալի գործիքների միջոցով իրականացվող մանկավարժական գործունեության առարկաների փոխադարձաբար ուղղված գործողություններ `կենտրոնանալով հատկանիշների, պետությունների, գործողությունների եւ գործընկերների անձնական եւ իմաստալից ձեւափոխումների վրա: Շահութաբեր փոխազդեցությունը մանկավարժական գործունեության անբաժանելի տարր է, քանի որ անհնար է հասնել ուսումնառության նպատակների եւ հաղորդակցությունից դուրս գտնվող ուսումնական գործընթացին:

Մանկավարժական կապի հիմնական նպատակն է ուսուցիչներից սովորում առարկաներից սոցիալական գիտելիքների եւ մասնագիտական տեղեկատվության, ունակությունների, հմտությունների եւ փորձի փոխանցումը: Միեւնույն ժամանակ, այն նաեւ բաղկացած է երեւույթների, օբյեկտների, օբյեկտների եւ ընդհանուր առմամբ ողջ կենսապայմանների հետ առնչվող անձնական սիմվանտային բեռների փոխանակմամբ:

Մանկավարժական հաղորդակցության տեղեկատվական գործառույթից բացի, մյուսները տարբերվում են, օրինակ, շփման, հուզիչ եւ զգացմունքային:

Կոնտակտային գործառույթը ներառում է փոխկապակցվածության ձեւավորում `որպես կրթական տեղեկատվության ստացման եւ փոխանցման երկկողմ պատրաստակամություն, փոխկապակցվածության պահպանումը մշտական, փոխադարձաբար ուղղված ուղղվածության տեսքով:

Խրախուսման գործառույթը խթանում է ուսանողի անհատական գործունեությունը, որը ղեկավարում է նրան անհրաժեշտ ուսումնական գործունեություն իրականացնելու համար:

Զգացմունքային գործառույթը դրսեւորվում է անհրաժեշտ զգացմունքային փորձի ուսանողի խթանման մեջ `այսպես կոչված, զգացմունքների փոխանակում, ինչպես նաեւ անձնական փորձառությունների եւ տրամադրությունների միջոցով փոխում:

Մանկավարժական հաղորդակցության ամենաբարձր արժեքը համարվում է ուսուցիչի, ուսուցչի եւ ուսանողների անհատականությունը:

Հաղորդակցության էթիկայի հայեցակարգը

Հասկանալու համար, թե ինչ է նշանակում «հաղորդակցման էթիկա» տերմինը, անհրաժեշտ է հաշվի առնել «կապի» եւ «էթիկայի» հիմնական հասկացությունները:

Շարունակական շփումը նեղ իմաստով անհատների փոխազդեցությունն է, բանավոր եւ ոչ բանավոր հաղորդակցման գործիքների միջոցով: Էթիկան մի կարգապահություն է, որը ուսումնասիրում է բարոյականությունը եւ էթիկան: Հետեւաբար, հաղորդակցման էթիկան հաղորդակցության արժեքների բարոյական, բարոյական եւ էթիկական վերլուծություն է, նրա առանձնահատկությունները (առաքինություններ եւ վիրավորանքներ) եւ տեխնիկա: Նման վերլուծությունը ներառում է հաղորդակցության երեւույթների ամբողջ բազմազանությունը: Միեւնույն ժամանակ, հաղորդակցության էթիկան դիտարկում եւ գնահատում է հաղորդակցության ընթացակարգային կողմը, այսինքն ` նա համարում է հաղորդակցության արվեստը, հիմնված բարոյական եւ էթիկական փորձի եւ արժեքային բարոյական կողմնորոշումների վրա:

Հաղորդակցության էթիկան նեղ իմաստով որոշ գործնական տեխնիկայի, կանոնների եւ նորմերի (հիմնականում բարոյական) հաղորդակցության համադրություն է: Այն ընդգրկում է կապի խնդիրների ուսումնասիրությունը ինչպես գոյություն ունեցող, այնպես էլ ժամկետային դիրքորոշման տեսանկյունից:

Հաղորդակցական փոխհարաբերությունների էթիկան նախատեսված է ոչ միայն հասկացությունների տեսանկյունից կապի գործընթացները ուսումնասիրել, այլ նաեւ հաղորդակցել հաղորդակցվելու, հաղորդակցման իրական գործընթացներին ազդելու նոր նորմատիվ տարրերի ստեղծման միջոցով: Այն նախատեսված է տարբեր գործառույթներ իրականացնելու համար: Այդպիսի գործառույթների շարքում արտացոլում է սինթեզավորումն ու իմպերատիվ ձեւավորողը: Առաջին գործառույթը հաղորդակցության բնագավառում բարոյական փորձի սինթեզ է, երկրորդը `հումանիստական բարոյական արժեքների ընտրությունը եւ արդարացնում նրանց հետեւելու անհրաժեշտությունը:

Հաղորդակցության էթիկան սովորեցնում է, թե ինչպես պետք է պատշաճ կերպով փոխազդել հաղորդակցական հարաբերությունների բնագավառում, եւ թե ինչպես շփվել: Էթիկայի նպատակն ընդհանուր իմաստով գիտելիքներ չէ, այլ գործողություններ եւ վարքագիծ: Եվ մարդը պետք է ուսումնասիրի էթիկան, որպեսզի դառնա առաքինի:

Էթիկայի տեսանկյունից հաղորդակցման եւ հաղորդակցման հայեցակարգը հանդիսանում է անհատական խոսքի մշակույթը եւ բարոյական նորմերը, բարոյական արժեքները եւ արժեքային կողմնորոշումները, որոնք ընդունվում են որոշակի հասարակությունում կամ որոշվում են ազգության կամ բնակության վայրի կողմից: Էթիկայում խոսքի հաղորդակցության հայեցակարգը կրճատվում է լեզվական համակարգեր օգտագործող ֆիզիկական անձանց միջեւ մշակութային ուշադրության կենտրոնում, ուղղակի կամ անուղղակի շփման հաստատման եւ հետագա գործընթացում:

Հաղորդակցության հայեցակարգը եւ գործառույթները

Խոսակցական հաղորդակցության հայեցակարգը այսօր համարվում է կյանքի որոշակի կողմ: Հաղորդակցությունը խաղում է հիմնական պայմաններից մեկի դերը, որի ներքո լավագույն անձի հատկությունների դրսեւորումն ու բացահայտումը, իր գիտակցության ձեւավորումը եւ զարգացումը, ինքնագիտակցության ձեւավորումը տեղի է ունենում: Մտածելով, վերլուծելով շրջակա հասարակության վերաբերմունքին սեփական անձի նկատմամբ, շփվելով ուրիշների հետ, անհատը նույնականացնում է ինքնակազմակերպման անհրաժեշտությունը, որն իրականացվում է ինքնակրթության ընթացքում:

Հաղորդակցման հիմնական գործառույթներն առանձնանում են `զգացմունքային, փոխըմբռնման, համակարգող, հորդորելու, հարաբերություններ հաստատելու եւ ազդելու:

Զգացմունքային գործառույթը դիտվում է անհրաժեշտ զգացմունքային տրամադրությունների զրուցակցի հուզմունքի մեջ, ինչպես նաեւ սեփական փորձի փոխակերպման հետ:

Տեղեկատվական - ընդգրկում է տվյալների փոխանակումը, աշխարհայացքները, դիրքերը, պլանները, որոշումները եւ այլն:

Կոնտակտը դրսեւորվում է շփումների ձեւավորման մեջ `որպես տեղեկատվության ձեռքբերման եւ փոխանցման փոխադարձ պատրաստակամություն, փոխգործակցության պահպանումը կայուն փոխադարձ կողմնորոշման տեսքով:

Խոսքի գործառույթը ներառում է պատշաճ ընկալում, հաղորդման էության եւ ծրագրերի, նպատակների, մտադրությունների, փորձի, վերաբերմունքի փոխըմբռնման գիտակցում:

Համակարգման գործառույթը դրսեւորվում է համատեղ փոխգործակցության գործընթացում գործողությունների եւ գործողությունների փոխադարձաբար ուղղված ուղղվածության, համակարգման եւ ներդաշնակության մեջ:

Մոտիվացիա - արտահայտվել է զրուցակիցի գործունեության խթանման մեջ `որոշակի գործողություններ կատարելու ուղղությամբ:

Հարաբերությունների հաստատման ֆունկցիան արտահայտվում է դերերի, գործարարության, կարգավիճակի եւ սոցիալական խմբերի փոխհարաբերությունների համակարգերում սեփական առանձին դիրքորոշման ընկալման եւ ամրագրման մեջ, որոնցում առարկան փոխազդում է:

Ազդեցության ֆունկցիան դրսեւորվում է զրույցի տրամադրության, վարքի, պետությունների, անձնական եւ իմաստաբանական կազմավորումների վերափոխման մեջ:

Զրույց մշակույթ - հայեցակարգ

Հասկանալու համար, թե ինչ է նշանակում «հաղորդակցման մշակույթը», «կապի» եւ «մշակույթի» հիմնական հասկացությունները պետք է դիտարկել առանձին:

Մարդկանց միավորումները հաղորդակցական գործընթացը կոչվում է հաղորդակցություն: Մշակույթ տերմինի ընդհանուր իմաստով նշանակում է կրթություն, անձի ձեւավորում: Սա մարդկային փոխազդեցությունն իր դրսեւորումների ամենատարբեր բնույթն է, որը ներառում է անձնական ինքնադրսեւորումն ու ինքնագիտակցությունը, առանձին կուտակումը եւ հասարակությունը որպես ամբողջ փորձ:

Կապի մշակույթը կոչվում է մի շարք կանոններ եւ նորմեր, որոնք պետք է հետեւեն յուրաքանչյուր ինքնահռչակ մարդուն: Կրթության եւ մշակույթի մակարդակի ցուցանիշը հենց այդ կանոնների եւ վարքի նորմերի պահպանումն է: Անշուշտ, առանց մշակույթի, անհնար է լիարժեքորեն համագործակցել հասարակության հետ `զարգացած եւ քաղաքակիրթ պետությունում, անհնար է հաջողակ բիզնես վարել եւ հաջողությամբ գործնական շփումներ հաստատել:

Խոսքի զարգացումով հաղորդակցման ընթացքում հեռարձակվող եւ ստացված հաղորդագրության էության բազմազանության հնարավորությունը հայտնվեց: Հնարավորություն կա նաեւ հարստացնել հաղորդակցության միջոցներն ու գործիքային ասպեկտները:

Հաղորդակցական փոխգործակցության հետագա զարգացումը կարող է ներկայացվել որպես անձի կողմից հաղորդակցության մշակույթի աստիճանական կուտակում: Նման կուտակումն առաջանում է, առաջին հերթին, արտացոլման, ինքնակարգավորման եւ արձագանքի հիման վրա:

Հոգեբանության տեսանկյունից բարձր զարգացած անձնավորությունը տարբերվում է ոչ պակաս զարգացած անձից ոչ միայն իր տարբեր մարդկանց հետ շփվելու կարիքի, այլեւ հարուստ բովանդակությամբ, բազմակի նպատակների եւ հաղորդակցության գործիքների ավելի մեծ ընտրության շնորհիվ: Կա նաեւ անխախտ կապը կապի եւ գործունեության մշակույթի միջեւ, քանի որ կապի փոխգործակցությունը եւ գործունեությունը կազմում են անբաժանելի ամբողջություն: Ի վերջո, անհնար է առանց մյուսի:

Հաղորդակցության հայեցակարգը եւ կառուցվածքը

Մարդիկ պարզապես ի վիճակի չեն իրականացնել լիարժեք եւ արդյունավետ փոխգործակցություն, առանց շփվելու նրա մեջ ընդգրկված անձանց եւ ամբողջ հասարակության միջեւ: Բացի այդ, անհնար է գործել առանց սուբյեկտների միջեւ փոխըմբռնման համապատասխան մակարդակի հաստատման:

Հաղորդակցության եւ հաղորդակցության հայեցակարգը այսօր հանդիսանում է անհատների միջեւ փոխադարձ շփումների ձեւավորման եւ զարգացման բավականին բարդ եւ բազմակողմանի գործընթաց, որը տեղի է ունենում համատեղ գործողությունների կարիքների «ծնունդը» եւ ներառում է տվյալների փոխանակում, գործունեության միասնական ռազմավարություն, մեկ այլ անձի ընդունում եւ ընկալում:

Շնորհավորական շփումը բանավոր է, այսինքն, բանավոր եւ անիմաստ: ոչ բանավոր Բառային արտահայտությունը ներկայացված է լեզվական համակարգերով, եւ ոչ բանավորը ներկայացվում է դեմքի արտահայտություններով, տարբեր ժեստերով, pantomime- ով, փոխազդեցության ընթացքում մարմնի դիրքով եւ այլն:

Հաղորդակցումը պարունակում է երեք մակարդակ `ներբեռնման եւ միջանձնային, հանրային: Ներքին անձնական հաղորդումները արտահայտվում են անհատի մտավոր հաղորդակցության մեջ, իր սեփական «Ես»: Այս մակարդակը տեղի է ունենում, երբ առարկան ծրագրեր է դնում, ուրվագծում է խնդիրները եւ նպատակները, զարգացնում է ռազմավարություն, պատրաստվում է հասարակության հետ շփվել: Միջանձնային հաղորդակցությունը, համապատասխանաբար, նշանակում է հաղորդակցություն, առնվազն երկու անձանց միջեւ: Հանրայինը նշանակում է թեմայի կապը մեծ սոցիալական խմբի հետ:

Սուբյեկտների միջեւ հաղորդակցության երեք հիմնական ասպեկտ կա `դա համապատասխանաբար հաղորդակցական, ինտերակտիվ եւ ընկալունակ:

Հաղորդակցական կողմը դրսեւորվում է անհատների միջեւ հաղորդակցության փոխանակման գործընթացի յուրահատկությունը բացահայտելու համար:

Ինտերակտիվը ցուցադրվում է գործընկերների փոխադարձաբար փոխադարձաբար ուղղված գործողությունների ստեղծման եւ իրականացման գործում:

Perceptual- ը բաղկացած է մեկ այլ թեմայի կերպարի ձեւավորմամբ `վարքի հոգեբանական բնութագրերով ֆիզիկական առանձնահատկությունների կապակցությամբ:

Загрузка...