Խոսակցական հաղորդակցության հայեցակարգը այսօր համարվում է կյանքի որոշակի կողմ: Հաղորդակցությունը խաղում է հիմնական պայմաններից մեկի դերը, որի ներքո լավագույն անձի հատկությունների դրսեւորումն ու բացահայտումը, իր գիտակցության ձեւավորումը եւ զարգացումը, ինքնագիտակցության ձեւավորումը տեղի է ունենում: Մտածելով, վերլուծելով շրջակա հասարակության վերաբերմունքին սեփական անձի նկատմամբ, շփվելով ուրիշների հետ, անհատը նույնականացնում է ինքնակազմակերպման անհրաժեշտությունը, որն իրականացվում է ինքնակրթության ընթացքում:
Հաղորդակցման հիմնական գործառույթներն առանձնանում են `զգացմունքային, փոխըմբռնման, համակարգող, հորդորելու, հարաբերություններ հաստատելու եւ ազդելու:
Զգացմունքային գործառույթը դիտվում է անհրաժեշտ զգացմունքային տրամադրությունների զրուցակցի հուզմունքի մեջ, ինչպես նաեւ սեփական փորձի փոխակերպման հետ:
Տեղեկատվական - ընդգրկում է տվյալների փոխանակումը, աշխարհայացքները, դիրքերը, պլանները, որոշումները եւ այլն:
Կոնտակտը դրսեւորվում է շփումների ձեւավորման մեջ `որպես տեղեկատվության ձեռքբերման եւ փոխանցման փոխադարձ պատրաստակամություն, փոխգործակցության պահպանումը կայուն փոխադարձ կողմնորոշման տեսքով:
Խոսքի գործառույթը ներառում է պատշաճ ընկալում, հաղորդման էության եւ ծրագրերի, նպատակների, մտադրությունների, փորձի, վերաբերմունքի փոխըմբռնման գիտակցում:
Համակարգման գործառույթը դրսեւորվում է համատեղ փոխգործակցության գործընթացում գործողությունների եւ գործողությունների փոխադարձաբար ուղղված ուղղվածության, համակարգման եւ ներդաշնակության մեջ:
Մոտիվացիա - արտահայտվել է զրուցակիցի գործունեության խթանման մեջ `որոշակի գործողություններ կատարելու ուղղությամբ:
Հարաբերությունների հաստատման ֆունկցիան արտահայտվում է դերերի, գործարարության, կարգավիճակի եւ սոցիալական խմբերի փոխհարաբերությունների համակարգերում սեփական առանձին դիրքորոշման ընկալման եւ ամրագրման մեջ, որոնցում առարկան փոխազդում է:
Ազդեցության ֆունկցիան դրսեւորվում է զրույցի տրամադրության, վարքի, պետությունների, անձնական եւ իմաստաբանական կազմավորումների վերափոխման մեջ:
Զրույց մշակույթ - հայեցակարգ
Հասկանալու համար, թե ինչ է նշանակում «հաղորդակցման մշակույթը», «կապի» եւ «մշակույթի» հիմնական հասկացությունները պետք է դիտարկել առանձին:
Մարդկանց միավորումները հաղորդակցական գործընթացը կոչվում է հաղորդակցություն: Մշակույթ տերմինի ընդհանուր իմաստով նշանակում է կրթություն, անձի ձեւավորում: Սա մարդկային փոխազդեցությունն իր դրսեւորումների ամենատարբեր բնույթն է, որը ներառում է անձնական ինքնադրսեւորումն ու ինքնագիտակցությունը, առանձին կուտակումը եւ հասարակությունը որպես ամբողջ փորձ:
Կապի մշակույթը կոչվում է մի շարք կանոններ եւ նորմեր, որոնք պետք է հետեւեն յուրաքանչյուր ինքնահռչակ մարդուն: Կրթության եւ մշակույթի մակարդակի ցուցանիշը հենց այդ կանոնների եւ վարքի նորմերի պահպանումն է: Անշուշտ, առանց մշակույթի, անհնար է լիարժեքորեն համագործակցել հասարակության հետ `զարգացած եւ քաղաքակիրթ պետությունում, անհնար է հաջողակ բիզնես վարել եւ հաջողությամբ գործնական շփումներ հաստատել:
Խոսքի զարգացումով հաղորդակցման ընթացքում հեռարձակվող եւ ստացված հաղորդագրության էության բազմազանության հնարավորությունը հայտնվեց: Հնարավորություն կա նաեւ հարստացնել հաղորդակցության միջոցներն ու գործիքային ասպեկտները:
Հաղորդակցական փոխգործակցության հետագա զարգացումը կարող է ներկայացվել որպես անձի կողմից հաղորդակցության մշակույթի աստիճանական կուտակում: Նման կուտակումն առաջանում է, առաջին հերթին, արտացոլման, ինքնակարգավորման եւ արձագանքի հիման վրա:
Հոգեբանության տեսանկյունից բարձր զարգացած անձնավորությունը տարբերվում է ոչ պակաս զարգացած անձից ոչ միայն իր տարբեր մարդկանց հետ շփվելու կարիքի, այլեւ հարուստ բովանդակությամբ, բազմակի նպատակների եւ հաղորդակցության գործիքների ավելի մեծ ընտրության շնորհիվ: Կա նաեւ անխախտ կապը կապի եւ գործունեության մշակույթի միջեւ, քանի որ կապի փոխգործակցությունը եւ գործունեությունը կազմում են անբաժանելի ամբողջություն: Ի վերջո, անհնար է առանց մյուսի:
Հաղորդակցության հայեցակարգը եւ կառուցվածքը
Մարդիկ պարզապես ի վիճակի չեն իրականացնել լիարժեք եւ արդյունավետ փոխգործակցություն, առանց շփվելու նրա մեջ ընդգրկված անձանց եւ ամբողջ հասարակության միջեւ: Բացի այդ, անհնար է գործել առանց սուբյեկտների միջեւ փոխըմբռնման համապատասխան մակարդակի հաստատման:
Հաղորդակցության եւ հաղորդակցության հայեցակարգը այսօր հանդիսանում է անհատների միջեւ փոխադարձ շփումների ձեւավորման եւ զարգացման բավականին բարդ եւ բազմակողմանի գործընթաց, որը տեղի է ունենում համատեղ գործողությունների կարիքների «ծնունդը» եւ ներառում է տվյալների փոխանակում, գործունեության միասնական ռազմավարություն, մեկ այլ անձի ընդունում եւ ընկալում:
Շնորհավորական շփումը բանավոր է, այսինքն, բանավոր եւ անիմաստ: ոչ բանավոր Բառային արտահայտությունը ներկայացված է լեզվական համակարգերով, եւ ոչ բանավորը ներկայացվում է դեմքի արտահայտություններով, տարբեր ժեստերով, pantomime- ով, փոխազդեցության ընթացքում մարմնի դիրքով եւ այլն:
Հաղորդակցումը պարունակում է երեք մակարդակ `ներբեռնման եւ միջանձնային, հանրային: Ներքին անձնական հաղորդումները արտահայտվում են անհատի մտավոր հաղորդակցության մեջ, իր սեփական «Ես»: Այս մակարդակը տեղի է ունենում, երբ առարկան ծրագրեր է դնում, ուրվագծում է խնդիրները եւ նպատակները, զարգացնում է ռազմավարություն, պատրաստվում է հասարակության հետ շփվել: Միջանձնային հաղորդակցությունը, համապատասխանաբար, նշանակում է հաղորդակցություն, առնվազն երկու անձանց միջեւ: Հանրայինը նշանակում է թեմայի կապը մեծ սոցիալական խմբի հետ:
Սուբյեկտների միջեւ հաղորդակցության երեք հիմնական ասպեկտ կա `դա համապատասխանաբար հաղորդակցական, ինտերակտիվ եւ ընկալունակ:
Հաղորդակցական կողմը դրսեւորվում է անհատների միջեւ հաղորդակցության փոխանակման գործընթացի յուրահատկությունը բացահայտելու համար:
Ինտերակտիվը ցուցադրվում է գործընկերների փոխադարձաբար փոխադարձաբար ուղղված գործողությունների ստեղծման եւ իրականացման գործում:
Perceptual- ը բաղկացած է մեկ այլ թեմայի կերպարի ձեւավորմամբ `վարքի հոգեբանական բնութագրերով ֆիզիկական առանձնահատկությունների կապակցությամբ:
Հաղորդակցության հայեցակարգը նշանակում է ֆիզիկական անձանց հաղորդակցության բարդ եւ բազմակողմանի գործընթաց, որը կախված է շատ հանգամանքներից: Կապի արդյունավետությունը արդյունավետ է, անարդյունավետ կամ անարդյունավետ: Հաղորդակցությունը տարբեր տեսակի, ձեւի եւ ունի հատուկ մեթոդներ եւ մեթոդներ: Կապի ցանկացած տեսակի սերտորեն փոխկապակցված է եւ բնութագրվում է ուրիշներից անբաժանելիության:
